Επικαιρότητα & Ιστορία – Τεύχος 619

Επικαιρότητα & Ιστορία

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΑΓΚΟΣ

Ανακαλύφθηκε η πρώτη κυνηγετική παγίδα για μαμούθ

Κυνηγετική παγίδα για μαμούθ και άλλα μεγαλόσωμα ζώα, ηλικίας 15.000 ετών, ανακαλύφθηκε κοντά στη μεξικανική πόλη Τουλτεπέκ, 40 χλμ. βόρεια της Πόλης του Μεξικού. Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται παρόμοια παγίδα κατασκευασμένη από άνθρωπο –σε αντίθεση με τις φυσικές παγίδες, όπως τα έλη, που οι κυνηγοί αξιοποιούσαν για την παγίδευση ζώων του Πλειστόκαινου– και πρέπει να ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματική, αφού σε αυτή έχουν ήδη βρεθεί 824 κόκαλα από 14 διαφορετικά ζώα.

Στα ποικίλα αρχαιολογικά στρώματα, η ανασκαφή αποκάλυψε κατακόρυφες κοπές, που σχημάτιζαν δύο τάφρους, βάθους 1,70 μ. και εμβαδού 24 μ. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους του Εθνικού Ινστιτούτου Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Μεξικού (INAH), οι δύο αυτές τάφροι δεν ήταν απομονωμένες, αλλά αποτελούσαν τμήμα σειράς παγίδων, που οι κυνηγοί χρησιμοποιούσαν προκειμένου να αυξήσουν τις πιθανότητες σύλληψης και θανάτωσης των ζώων.

Με βάση τα ευρήματα, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι κυνηγοί εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τα θηράματά τους: εκτός από την κατανάλωση του κρέατος, χρησιμοποιούσαν τα κόκαλα των πλευρών ως εργαλεία τεμαχισμού άλλων ζώων και την ωλένη για να απομακρύνουν το υποδόριο λίπος, ενώ τα αναποδογυρισμένα κρανία υποδηλώνουν πως έτρωγαν και το μυαλό, που οι άνθρωποι της εποχής το θεωρούσαν ιδιαίτερα ευεργετική τροφή.

Σπάνια γκράφιτι του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου βρέθηκαν σε αγγλική φάρμα

Παιδικά γκράφιτι με χαραγμένη την ημερομηνία «2 Αυγούστου 1914», όταν δηλαδή ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, βρέθηκαν σε εσωτερική ξύλινη πόρτα φάρμας στο Λίνκολνσερ της Αγγλίας. Στην ίδια πόρτα είχαν χαραχτεί, επίσης, άλογα, άροτρα, ένα ποδήλατο καθώς και τα αρχικά δύο ονομάτων. Ο ανεξάρτητος ιστορικός Νέβιλ Χωλ (Neville Hall), που εντόπισε τα γκράφιτι στο πλαίσιο καταγραφής των ιστορικών κτιρίων της περιοχής, θεωρεί πως αποτελούν πολύτιμα στοιχεία για τον τρόπο με τον οποίο εξελισσόταν η καθημερινή ζωή σε αυτή την αγροτική περιοχή της Μεγάλης Βρετανίας εκείνη την περίοδο.

Με βάση τα αρχικά των ονομάτων, ο Χωλ κατάφερε να εντοπίσει τα παιδιά που χάραξαν τα γκράφιτι και να ανασυστήσει τη ζωή τους στη διάρκεια του πολέμου. Πρόκειται για τον Ουίλλιαμ Μπρίστοου (William Bristow), νεότερο γιο του τότε ιδιοκτήτη της φάρμας και τον Τζων Λιούσλυ (John Leusley), μεγαλύτερο γιο του ιδιοκτήτη της γειτονικής παμπ. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, ο Ουίλλιαμ ζούσε με τη χήρα μητέρα του και τον μεγαλύτερο αδελφό του στη φάρμα, παράγοντας χρήσιμες ποσότητες τροφίμων που τον απάλλαξαν από τη στράτευση, ενώ ο Τζων πολέμησε στη Γαλλία, όπου τραυματίστηκε αλλά επέζησε.

Η πόρτα θα παραμείνει στη φάρμα, αλλά τα ευρήματα του Χωλ θα κατατεθούν στα ιστορικά αρχεία της τοπικής κομητείας, ώστε να είναι διαθέσιμα στους ερευνητές.

Πέθανε ο τελευταίος επιζών του αερόπλοιου «Χίντενμπουργκ»

Πέθανε πριν από λίγες μέρες σε ηλικία 90 ετών ο Βέρνερ Γκούσταφ Νταίνερ (Werner Gustav Doehner), τελευταίος επιζών του γερμανικού αερόπλοιου «Χίντενμπουργκ», που κατά την προσγείωσή του στο Νιου Τζέρσυ των ΗΠΑ στις 6 Μαΐου 1937 καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά, παρασύροντας στον θάνατο 35 επιβαίνοντες και έναν εργαζόμενο του αεροδρομίου. Ο Ντένερ ήταν τότε 8 ετών και διασώθηκε με σοβαρά εγκαύματα στο πρόσωπο, τα χέρια και τα πόδια, όταν η μητέρα του τον πέταξε από το φλεγόμενο σκάφος μαζί με τον αδελφό του.

Ο γιος του, Μπέρνι, δήλωσε ότι ο Ντένερ «δεν μίλησε ποτέ για το γεγονός διότι προφανώς ήθελε να απωθήσει τις μνήμες από το περιστατικό αυτό, όπου πέθαναν ο πατέρας και η αδελφή του », ενώ διευκρίνισε πως επισκέφθηκε για πρώτη φορά την περιοχή του δυστυχήματος πολλά χρόνια μετά, αλλά ποτέ το μνημείο που είναι αφιερωμένο στα θύματα.

Το 2017 ο ίδιος ο Ντένερ είχε δηλώσει πως ταξίδευε με την οικογένειά του στις ΗΠΑ, όταν λίγο πριν από την προσγείωση ο πατέρας του πήγε στην καμπίνα του και αυτή ήταν η τελευταία φορά που τον είδε. Μόλις ξέσπασε η πυρκαγιά «όλος ο αέρας έπιασε φωτιά εξαιτίας του υδρογόνου. Ήμασταν κοντά σε ένα παράθυρο και η μητέρα μου έριξε έξω πρώτα τον αδελφό μου και μετά εμένα ».

Βυθισμένο βρετανικό υποβρύχιο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εντοπίστηκε στη Μάλτα

Το ναυάγιο του βρετανικού υποβρυχίου του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου HMS Urge, που αγνοούνταν για περισσότερα από 77 χρόνια, εντοπίστηκε πρόσφατα σε βάθος 130 μ., δύο μίλια από τις ακτές της Μάλτας. Το υποβρύχιο, που ανήκε στον 10ο Στόλο Υποβρυχίων της Μεγάλης Βρετανίας, είχε αποπλεύσει από τη Μάλτα στις 27 Απριλίου 1942, χωρίς να φτάσει ποτέ στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου που ήταν ο προορισμός του.

Οι προσπάθειες ανακάλυψης του ναυαγίου είχαν ξεκινήσει το 2017, μετά από αίτημα του εγγονού του πλοιάρχου του υποβρυχίου προς το Πανεπιστήμιο της Μάλτας (UM) και ο εντοπισμός έγινε το περασμένο καλοκαίρι από υποβρύχιο όχημα, που με τη χρήση σόναρ αναπαρήγαγε εικόνες του βυθού σε έκταση 1.200 τ.χλμ. Εντούτοις, το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό επιβεβαίωσε την είδηση μόλις πριν από μερικές εβδομάδες, ανακοινώνοντας ότι το HMS Urge «έχει οριστικά εντοπιστεί και ταυτοποιηθεί ». Ο καθηγητής στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών και Αρχαιολογίας του UM, Τίμμυ Γκαμπέν (Timmy Gambin), δήλωσε πως η επίσημη ανακοίνωση των βρετανικών αρχών ήταν «ιδιαίτερα σημαντική, δεδομένης της προηγούμενης εικασίας ότι το υποβρύχιο ήταν βυθισμένο κοντά στις ακτές της Λιβύης ».

Όπως εξακριβώθηκε, το σκάφος χτυπήθηκε από υποβρύχια νάρκη, με αποτέλεσμα να βρουν τον θάνατο και τα 44 μέλη του πληρώματος. Για τον λόγο αυτό, το 2020 θα ανεγερθεί στη Μάλτα μνημείο προς τιμήν των θυμάτων.

Ανακαλύψτε περισσότερα στο Τεύχος 619 Ιανουαρίου 2020>>