του ΜΙΛΤΙΑΔΗ ΒΑΡΒΟΥΝΗ

Ο κινηματογράφος, και ιδιαίτερα το Χόλλυγουντ, ανέκαθεν λάτρευε τις περιπετειώδεις ιστορίες ανδρείας, επικής δόξας και ηρωικών κατορθωμάτων. Επόμενο λοιπόν η αρχαία ελληνική ιστορία και μυθολογία να έχει εμπνεύσει τους σεναριογράφους, τους παραγωγούς και τους σκηνοθέτες, προκειμένου να γυρίσουν επικές και γεμάτες δράση υπερπαραγωγές με θεούς και ήρωες να έχουν ενσαρκωθεί από διάσημους (και μη) ηθοποιούς. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι δεκάδες ταινίες για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση έχουν γυριστεί με θέμα την αρχαία Ελλάδα και τη δόξα των αρχαίων ημών προγόνων.

Οι πρώτες ταινίες

Η πρώτη αναφορά στην αρχαία Ελλάδα γίνεται το 1905, στη μικρή μήκους βωβή ταινία του Γάλλου «μάγου» του κινηματογράφου και πατέρα των ειδικών εφέ Ζωρζ Μελιές (Georges Méliès) (για τον οποίο μιλούσε και η περίφημη ταινία Hugo του πολυβραβευμένου Μάρτιν Σκορσέζε), Το Νησί της Καλυψώς: Ο Οδυσσέας και ο Γίγαντας Πολύφημος. Ακολούθησε η ιταλική ταινία του βωβού κινηματογράφου των Φραντσέσκο Μπερτολίνι (Francesco Bertolini) και Αδόλφο Παντοβάν (Adolfo Padovan) Οδύσσεια (1911).

Ωστόσο, η πρώτη υπερπαραγωγή που πατούσε σεναριακά στην ελληνική μυθολογία δεν ήρθε από το μακρινό Χόλλυγουντ αλλά από τη Γερμανία, με την Ελένη (1924) του Μάνφρεντ Νόα (Manfred Noa) σε σενάριο του Χανς Κύζερ (Hans Kyser), συνολικής διάρκειας 204 λεπτών! Πλήθος σταρ και κομπάρσοι του βωβού κινηματογράφου της Γερμανίας είχαν ζωντανέψει την απαγωγή της ωραίας Ελένης και την πτώση της Τροίας, αποδίδοντας ένα έντιμο αισθητικό αποτέλεσμα, όμως το έπος αποτέλεσε προοίμιο της χρεοκοπίας των στούντιο της Emelka στο Μόναχο το 1932. Η σπουδαία αυτή ταινία, χωρισμένη σε δύο μέρη, για πολλά χρόνια είχε παραδοθεί στη λήθη, μέχρι την πρόσφατη αποκατάστασή της από το Μουσείο Κινηματογράφου του Μονάχου.

Διαβάστε περισσότερα στο Τεύχος 607 Ιανουαρίου >>