ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ 19^ΟΥ ΑΙΩΝΑ

Οι μορφές απόκλισης και το σωφρονιστικό σύστημα

Του Λευτέρη Καντζίνου, Συγγραφέας, Ιστορικός Ερευνητής.

Στις αρχές του 19ου αιώνα η κοινωνική ανησυχία των ευρωπαϊκών αστικών στρωμάτων για τα προβλήματα της εργατικής τάξης εκφράστηκε με την κατασκευή ιδρυμάτων, όπως νοσοκομεία για τους αρρώστους, άσυλα για τους ψυχοπαθείς, βιομηχανικά σχολεία για τους άπορους και φυλακές για τους εγκληματίες. Σε κάθε περιβάλλον ο φτωχός υποβαλλόταν σε «θεραπεία» για την ανηθικότητα, την παραφροσύνη, την αρρώστια και την εγκληματικότητα μέσω της απομόνωσης, της πειθαρχίας και της εκπαίδευσης στην υπακοή. Το φιλοσοφικό επιστέγασμα που απηχούσε στην οικονομική και την κοινωνική πολιτική ήταν το «αφήστε τα όλα ελεύθερα» (Laissez-faire), δηλαδή ο μηδενικός κρατικός παρεμβατισμός στους κανόνες της αγοράς. Από τη μία πλευρά το άτομο αντιμετωπίστηκε ως ελεύθερο και ίσο με όλα τα δικαιώματα του ελεύθερου πολίτη, αφού το Δίκαιο κατέστη ο κυριότερος εγγυητής αυτής της ελευθερίας. Από την άλλη πλευρά όμως αυτό το κοινωνικο-πολιτικό σύστημα καθόρισε τους κανόνες της ατομικής ιδιοκτησίας, που ήταν απαραίτητοι για την εγγύηση των παραπάνω ελευθεριών. Συνεπώς μία ολόκληρη πληθυσμιακή ομάδα, αυτή των μη ιδιοκτητών, περιθωριοποιήθηκε. Έτσι η φτώχεια κατέστη […]

Τεύχος 665 (Νοέμβριος 2023)

Δείτε Περισσότερα >>