Ιωάννης Β. Δασκαρόλης
Γενναίος Κολοκοτρώνης, Ο έφηβος οπλαρχηγός του 1821

εκδ. Παπαζήση, 2021, σελ. :290, τιμή: 15,00 €

Δευτερότοκος γιος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ο Ιωάννης (Γενναίος) Κολοκοτρώνης (1806-1868), έως τώρα είχε παραμείνει στη σκιά της εκτυφλωτικής λάμψης του πατέρα του. Γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Ζάκυνθο, ενώ πιθανόν κάποια στοιχειώδη γράμματα τα έμαθε  από τον ιερέα Δανιήλ Παπαγιαννόπουλο.  Ο ίδιος στα απομνημονεύματά του τηρεί απόλυτη σιωπή για τα παιδικά του χρόνια, ενώ και όλες οι σχετικές πληροφορίες είναι γενικόλογες και αποσπασματικές. Το 1821 σε ηλικία δεκαπέντε ετών μαζί με τον αδελφό του Πάνο κατόρθωσαν να φύγουν παράνομα από τη Ζάκυνθο, με σκοπό να συναντήσουν τον πατέρα τους στην Καρύταινα. Ο Ιωάννης έλαβε μέρος στην πολιορκία της Τριπολιτσάς αρχικά με βοηθητικό και υποστηρικτικό ρόλο δείχνοντας μεγάλη προθυμία και ζήλο. Πολύ σύντομα με δική του πρωτοβουλία έλαβε τα άρματα και πολέμησε, καθώς είχε παράτολμο θάρρος και κλίση στον κίνδυνο της μάχης.

Σε ηλικία δεκαεπτά ετών, διακρίθηκε ως έφηβος οπλαρχηγός στις μάχες κατά της «Στρατιάς των Επτά Πασάδων» του Δράμαλη, συντελώντας στην καταστροφή του μέχρι τότε μεγαλύτερου στρατεύματος εισβολής στη μακραίωνη ιστορία της Πελοποννήσου. Πολέμησε στο πλευρό του Καραϊσκάκη στην εκστρατεία στο Φάληρο το 1827 και διακρίθηκε στις μάχες που προηγήθηκαν της καταστροφής στο Ανάλατο. Κατά την κρίσιμη περίοδο 1826-1827, μαζί με τον πατέρα του πολέμαρχο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Πλαπούτα και τον Νικηταρά, αντιμετώπισε με επιτυχία την εισβολή της στρατιάς του Ιμπραήμ και τους τουρκοπροσκυνημένους, κρατώντας άσβεστη την επαναστατική φλόγα μέχρι τη ναυμαχία του Ναυαρίνου και την άφιξη του Καποδίστρια στην Ελλάδα. Όταν μάλιστα ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο Καποδίστριας, στηρίχθηκε στον Γενναίο ως στρατιωτικό στυλοβάτη της κυβέρνησής του.

Τα απομνημονεύματά του αποτελούν μια πολύτιμη πηγή για τα γεγονότα της Επανάστασης του 1821, ιδιαίτερα για αυτά που διαδραματίστηκαν στην Πελοπόννησο και συμμετείχε ο ίδιος. Η διήγησή του είναι λιτή χωρίς την προσπάθεια προβολής, ενώ σε κάποια σημεία είναι διακριτή η προσπάθειά του να αποσείσει τις ευθύνες της φατρίας των κολοκοτρωναίων για τους εμφυλίους, αλλά και για άλλα γεγονότα, όπως οι πιέσεις που κατά καιρούς άσκησε η φατρία τους στον απλό λαό. Ήταν λιγομίλητος, χωρίς ιδιαίτερο χάρισμα στο λόγο, με φλογερή χριστιανική πίστη. Το παρουσιαστικό του ήταν φτωχό, είχε άσχημα χαρακτηριστικά προσώπου, ήταν ξερακιανός, οστεώδης και ιδιαίτερα μικρόσωμος. Ο χαρακτήρας του όπως αναδύεται από τα απομνημονεύματά του, δείχνει άνθρωπο φιλόπατρι, ειλικρινή, φιλότιμο, δωρικό, πιστό στη φατρία του και στον πατέρα του τον οποίο σεβόταν μέχρι υπερβολής και υπάκουε σχεδόν τυφλά στο πεδίο της μάχης.

Έως σήμερα, έλειπε από την βιβλιογραφία μας μια  βιογραφία για αυτόν τον έφηβο οπλαρχηγό, που μάλιστα αργότερα εξελίχθηκε σε πρωθυπουργό της Ελλάδας. Αυτή η εκπληκτική προσωπικότητα είχε παραμείνει ιστορικά στη σκιά της εκτυφλωτικής λάμψης του πατέρα του. Ο Ιωάννης Β. Δασκαρόλης με το καλογραμμένο βιβλίο του, εκτός του ότι συμπληρώνει ένα σημαντικό κενό αποκαθιστά στο πάνθεο των ηρώων του 1821 μια μορφή με υψηλούς συμβολισμούς για το Έθνος, τον Αγώνα, την Ελευθερία.

Τεύχος 637 (Ιούλιος 2021)

Δείτε Περισσότερα >>