Επικαιρότητα & Ιστορία – Τεύχος 623

Επικαιρότητα & Ιστορία

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΑΓΚΟΣ

Μοναδικό ρωμαϊκό εργαστήριο σιδήρου στη Φλάνδρα

Σπαράγματα εργαστηρίου χύτευσης σιδηρομεταλλεύματος από τη ρωμαϊκή εποχή εντόπισαν αρχαιολόγοι στην τοποθεσία Doom Nord της πόλης Νίνοβε (Nivone) της Ανατολικής Φλάνδρας, κατά

τη διάρκεια ανασκαφικών εργασιών για τη δημιουργία ενός επιχειρηματικού πάρκου. Είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες κάνουν παρόμοια ανακάλυψη σε αυτή τη γεωγραφική περιοχή του Βελγίου.

Η αρχαιολογική έρευνα στο σημείο ξεκίνησε πριν από 18 μήνες και στο διάστημα αυτό έφερε στην επιφάνεια ποικίλα και ιδιαίτερα σημαντικά ευρήματα. Συγκεκριμένα, βρέθηκαν δύο ταφικά μνημεία από την Ύστερη Νεολιθική Εποχή (2500-2000 π.Χ.) και κατάλοιπα από την Εποχή του Χαλκού (2000-1000 π.Χ.), αλλά η μεγαλύτερη «πυκνότητα» αρχαιολογικού υλικού χρονολογείται στα τέλη του 1ου και στον 2ο αιώνα μ.Χ., όταν στην περιοχή είχε αναπτυχθεί ρωμαϊκός οικισμός. Από των οικισμό αυτό αποκαλύφθηκαν ίχνη δρόμων, οικιών και τάφων, καθώς το συγκεκριμένο εργαστήριο, με τους αρχαιολόγους να θεωρούν ότι οι περισσότεροι κάτοικοί του είχαν ως κύρια απασχόληση την παραγωγή μεταλλικών σκευών και άλλων αντικειμένων.

Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει, εξάλλου, το γεγονός ότι, στο ίδιο σημείο, ανακαλύφθηκαν επίσης απομεινάρια στρατιωτικών καταυλισμών από τα τέλη του 17ου έως τα μέσα του 18ου αιώνα, όταν η Φλάνδρα αποτελούσε το μήλον της έριδος στις πολεμικές αναμετρήσεις μεταξύ των Ισπανών και των Γάλλων.

Ο παλιότερος οικισμός Βίκινγκ του Δουβλίνου αποκαλύπτει τα μυστικά του

Νέα στοιχεία για τον παλιότερο οικισμό Βίκινγκ που έχει βρεθεί στο Δουβλίνο έφεραν στο φως οι συνεχιζόμενες ανασκαφές στο κάστρο της πόλης. Συγκεκριμένα, οι αρχαιολόγοι διαπίστωσαν ότι το λιμάνι των Βίκινγκ (του 9ου αιώνα), που είναι γνωστό ως Dubh Linn (στα μεσαιωνικά ιρλανδικά σημαίνει μαύρη ή σκοτεινή λίμνη), ήταν τελικά εκτενέστερο κατά 400 μέτρα απ’ ό,τι αρχικά πιστευόταν, φτάνοντας έως την περιοχή με την εκκλησία του 6ου αιώνα Άγιος Μιχαήλ της Λίμνης (St Michael le Pol), μία από τις αρχαιότερες της χώρας.

Οι Βίκινγκ προσέγγισαν στις ιρλανδικές ακτές το 795, αλλά μόνιμο οικισμό δημιούργησαν σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, μετά την κατάληψη της περιοχής όπου σήμερα βρίσκεται η πρωτεύουσα της Ιρλανδίας. Αμέσως μετά, στη συμβολή του ποταμού Λίφι και του παραπόταμού του Ποντλ κατασκεύασαν λιμάνι, ώστε να έχουν εύκολη πρόσβαση στον Κόλπο του Δουβλίνου και την Ιρλανδική Θάλασσα. Όπως ανέφερε ο αρχαιολόγος του Πανεπιστημιακού Κολεγίου του Δουβλίνου Άλαν Χέυντεν (Alan Hayden), το συγκεκριμένο εύρημα δίνει απαντήσεις σε δύο ιστορικά ερωτήματα: γιατί ο Άγιος Μιχαήλ αναφέρεται ως «της Λίμνης» και πώς το λιμάνι μπορούσε να φιλοξενήσει ταυτόχρονα 200 πλοία.

Σημειώνεται πως, κατά τη διάρκεια των ανασκαφών στο σημείο, έχουν εντοπιστεί ακόμα λατομείο του 12ου αιώνα, ίχνη μεσαιωνικού αγροκτήματος, καθώς και θεμέλια φυλακής που αναγέρθηκε το 1830.

Νορβηγία: Αποκαταστάθηκε σπάνια θρησκευτική ταπισερί

Ολοκληρώθηκε η συντήρηση και αποκατάσταση από ομάδα ειδικών του Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας της Νορβηγίας (NTNU) μιας σπάνιας ταπισερί του 12ου αιώνα, που απεικονίζει σκηνές από τη Βίβλο και είχε φιλοτεχνηθεί για να διακοσμήσει εκκλησία στην περιοχή Høylandet της χώρας. Πρόκειται για σπάνιο αντικείμενο του είδους του, το οποίο μπορεί να συγκριθεί μόνο με την ταπισερί Bayeux στη Νορμανδία της Γαλλίας, που έχει αντίστοιχη ηλικία, αλλά αντί για θρησκευτικά θέματα περιέχει σκηνές από τη μάχη του Χέιστινγκς το 1066 μεταξύ Νορμανδών και Αγγλοσαξόνων.

Από την ταπισερί της Høylandet, που έχει ύψος 44 εκατοστά, έχει διασωθεί μόνο ένα τμήμα, μήκους 2,10 μέτρων, στο οποίο είναι αποτυπωμένες τρεις σκηνές: η Παναγία που κρατά στην αγκαλιά της τον Χριστό, οι Τρεις Μάγοι που προσφέρουν τα δώρα τους στον Χριστό και το όνειρο που αυτοί είδαν και τους απέτρεψε να αποκαλύψουν στον Ηρώδη τη γέννηση του Θείου Bρέφους.

Για άγνωστους μέχρι τώρα λόγους, στις αρχές του 19ου αιώνα η ταπισερί αποθηκεύτηκε στην σοφίτα της εκκλησίας, όπου το μικροκλίμα επέτρεψε τη διατήρησή της έως σήμερα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, την ταπισερί δημιούργησαν γυναίκες της περιοχής που εργάστηκαν με ζήλο για μεγάλο χρονικό διάστημα, κρίνοντας από την εξαιρετική λεπτομέρεια και τα ζωηρά χρώματά της, τα οποία ωστόσο σε πολλά σημεία έχουν ξεθωριάσει στο πέρασμα των αιώνων.

«Ζωντανεύουν» τα άγνωστα σχέδια για το αμερικανικό Καπιτώλιο

Τα απορριφθέντα και για τον λόγο αυτό ξεχασμένα αρχιτεκτονικά σχέδια για το κτίριο του αμερικανικού Καπιτωλίου στην Ουάσιγκτον ανασυστήνει με τη βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας ομάδα Αμερικανών μελετητών. Όπως υπογραμμίζουν, σκοπός της πρωτοβουλίας αυτής είναι να δώσουν την ευκαιρία στο κοινό να γνωρίσει την εικόνα που θα μπορούσε να έχει σήμερα το εμβληματικό αυτό κτίριο.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1790 η αμερικανική κυβέρνηση προκήρυξε διαγωνισμό για την ανέγερση του μεγάρου που θα στέγαζε το Κογκρέσο. Κατατέθηκαν συνολικά πέντε προτάσεις, ωστόσο ο Αμερικανός πρόεδρος Τζωρτζ Ουάσιγκτον και η ομάδα αξιολόγησης δεν έμειναν ικανοποιημένοι. Έτσι, επιτράπηκε στον γιατρό και ερασιτέχνη αρχιτέκτονα Ουίλλιαμ Θόρντον (William Thornton) να υποβάλει καθυστερημένα τροποποιημένη πρόταση (συμμετείχε και στον αρχικό διαγωνισμό), που τελικά εγκρίθηκε με ορισμένες αλλαγές καθώς εκτιμήθηκε πως διέθετε την απαιτούμενη μεγαλοπρέπεια. Η κατασκευή του Καπιτωλίου ξεκίνησε το 1793 και ολοκληρώθηκε το 1811, με το Κογκρέσο να συνεδριάζει εκεί για πρώτη φορά το 1800.

Εκτός από το αρχικό σχέδιο του Θόρντον τα άλλα απορριφθέντα σχέδια ανήκουν στον Γάλλο αρχιτέκτονα Ετιέν Στεφέν Αλλέ (Stephen Hallet), στον Βρετανό δάσκαλο Άντριου Κάρσορ (Andrew Carshore), στον Ιρλανδό αρχιτέκτονα Τζέιμς Ντάιμοντ (James Diamond) και τον Φίλλιπ Χαρτ (Phillip Hart), άγνωστων λοιπών στοιχείων.

Μπορείτε να δείτε τις ψηφιακές μακέτες στο: http://hnn.us/article/174437.

Ανακαλύψτε περισσότερα στο Τεύχος 623 Μάϊος 2020>>